Solo of socio

Volgens resultaten van een onderzoek naar het sociale aspect van hardlopen, rennen meer mensen liever samen dan alleen. Ikzelf ben niet zo'n sociale renner: ik ren niet graag bij een atletiekclub en ik ren niet graag op zondagochtend in een groepje in het bos. Ik ren alleen en tijdens mijn loop wil ik zelfs liever geen bekenden tegenkomen. Dan ben ik aan het genieten van het landschap, de muziek op mijn MP3, de fysieke uitdaging, mijn gedachten en alles wat ik onderweg ervaar. Mijn doel met rennen is dus niet de gezelligheid, het elkaar uitdagen of mensen leren kennen. Ik ren om fit zijn, te zweten, buiten te sporten, me goed te voelen. Daar heb ik niemand voor nodig.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Haunted Halloween

Dertien november. Voor iemand met een fobie voor het getal dertien is de datum een slechte voorbode. Mijn intuïtie zegt me om niet naar het ‘Halloween Horror feest’ te gaan. Te meer omdat in het jaar 2013 de kasteelheer op mysterieuze wijze is overleden. Maar mijn fobie zal me niet weerhouden .  Dit zijn de feestjes die je als drieëntwintigjarige niet wilt missen.  Toen mijn vrienden ik vanmiddag onze kostuums in de feestwinkel ophaalden, begon de voorpret . In mijn zombiekostuum en met toch een enigszins gemixt gevoel van zin en spanning, spring ik op mijn fiets.  Ik arriveer als één van de eersten. Het is ruim voor middernacht. Ik kijk wat rond op de parkeerplaats. Mijn vrienden zijn er nog niet. Het is koud en het begint te regenen. Wat zal ik doen? Hier wachten? Of het kasteel wat beter bekijken?  Zo in het donker, met schijnwerpers op die oude muren gericht, ziet het er heel imposant uit. Het lokt uit om het alvast te gaan verkennen.  Voor ik het zelf door heb, loop ik al over de
Read more »

Mijn Nice #1

De geur van het zeewater uit de Middelandse Zee waait via de openstaande deuren op de vijfde etage mijn appartement binnen.  De zon straalt haar warmte tot op mijn bed.   Wát lekker om zo te ontwaken. Ik open mijn ogen en kijk langs míjn palmboom die met zijn bladeren tot aan mijn appartement komt; het is de hoogste palmboom van de hele Promenade. Ik vraag me af welk decor over zee ik déze ochtend ga zien. Oranje ochtendgloren? Felgele zonnestralen? Een glinsterende, strakke zee? Kabbelende golfjes?  Ik loop naar mijn balkon en zie een lichtblauwe lucht afsteken tegen heftig rode strepen die op drie kilometer een oh zo blauwe zee bereiken.  Het wordt een dag die je in Nederland een zomerdag met volle terrassen noemt. En dat in januari. Ik schiet snel in mijn hardloopkleren, doe de nodige preps en sta binnen dertig minuten buiten. Wat heerlijk om die zon al te voelen en de dag zo te mogen beginnen. Mijn run start voor mijn appartement, zo halverwege de Prom. Ik ren langs het pétanquevel
Read more »

Meisjesdromen

Als kind wilde ik de avonturen van Pippi Langkous beleven, als puber wilde ik in een wit minirokje met een getinte jongen in een strandtent 'de Lambada' dansen, als tiener wilde ik in een zachtroze dansjurk de 'Time of my life' als finaledans van de vakantie dansen en als twintiger droomde ik weg bij het liefdesverhaal van Rachel McAdams met Ryan Gosling in 'The Notebook'. Meisjesdromen. Ze horen erbij op die leeftijden. Laatst had ik zo'n avondje dat ik op Youtube zat te struinen en het sentiment herbeleefde. Toen vroeg ik me af hoe Pippi , Tommy ,  Annika ,   Jennifer Grey , Rachel mcAdams  en Roberta de Brito er nu uitzien. Via Google afbeeldingen had ik van de eerste vijf direct actuele foto's op mijn computerscherm. Maar van Roberta de Brito,  dat elfjarige lambadameisje met haar mooie haren en lange benen,   niet. Op verschillende fora en sites las ik dat zij een jaar na het opnemen van de clip is overleden. Slik. Maar toen vond ik een filmpje waa
Read more »