Onamission

Ja, als je over de ene helft van de tweeling een blog schrijft, dan volgt er uiteraard een deel twee. Het mannetje kwam twintig minuten na zijn zus, dysmatuur en met gebogen voetjes ter wereld. Zijn voetjes staan inmiddels recht. Van de week was het 's ochtends ijskoud buiten. Ik besloot om toch even met hem een frisse neus te halen. Dik aangekleed en met een tuigje om, liep hij op de stoep. Ik leerde hem om te luisteren op mijn 'wachten' teken. Dus we deden het spelletje 'lopen, stop en wachten'. Toen kwam de bus, lijn 48, aangereden. De kleine man wees driftig en zwaaide. De buschauffeur stopte en nodigde ons voor een ritje door de buurt. We waren de enige passagiers. Hij was er stil van en hij keek zijn ogen uit. Hoe leuk. Even later stapten we weer uit en zwaaiden we de buschauffeur gedag. 'Thuiii' riep hij. Ja, het was te koud om langer buiten te blijven. Binnen ging hij lekker aan de slag met zijn in-en-uitspelletjes. Hij legde in ieder bekertje een se

Die troela van mij is hard de wereld aan het ontdekken. Ze is altijd op zoek. Op zoek naar manieren om leuk te zijn, naar dingen en naar uitdagingen. De kop van Java-eiland, met aan de westkant het IJ en aan de oostkant de IJhaven, ook wel 'de Strook', is haar hangplek. Ze heeft daar namelijk alle ruimte om rond te speuren. Ik besluit met de camera haar gang vast te leggen. De dame gaat eerst druk in de weer met het aanwijzen van boten en het spotten van vliegtuigen. Daarna ontdekt ze witte stippen op het asfalt. Ze maakt er een spelletje van om van stip naar stip te lopen. Een applaus voor haarzelf vindt ze dat wel waard. Dan bedenkt ze van de kop van het terrein terug te wandelen, langs de basisschool, in de richting van de skateboardbaan. Ik volg haar. Op haar pad ziet ze een put. Ze blijft er voor staan, besluit er naast te zitten en dat ding op haar gemak te aanschouwen. Ze kijkt door de gleuven en ze probeert de putdeksel los te krijgen. Dat lukt niet, dus de put is einde

Dag startlijn, hallo uitdaging, dag km vijf, hallo zweet, dag km tien, hallo comfortzone, dag km vijftien, hallo zelfdetemporenners, dag km twintig, hallo twijfel, dag km vijfentwintig, hallo doorzettingsvermogen, dag km dertig, hallo verste afstand tot nu toe, dag km vijfendertig, hallo kramp en pijn, dag km veertig, hallo ongeloof, dag oude ik, hallo 42,195 km. Hallo hardloopschoenen, dag twijfel, hallo frisse lucht, dag computer, hallo mooi landschap, dag muren, hallo water, dag frisdrank, hallo zweet, dag vet, hallo flow, dag zorgen, hallo uitdaging, dag ego, hallo vrijheid, dag afhankelijkheid, hallo nieuwe energie, dag afvalstoffen.

Nederland wordt vandaag, de achtste maart, verblijd met het eerste fraaie lenteweer. Mijn man en ik hebben in de afgelopen weken hard naar deze dag toe gewerkt. Alles in het huis is schoon, uitgezocht en op zijn plek. De zomerjassen hangen aan de kapstok en alle klusjes van het klussenlijstje zijn gedaan. Op de valreep zijn er twee plankjes gelakt en opgehangen. Op het dakterras is alles onder de hogedruk geweest, bijgesnoeid en aangeveegd. De kolen voor de barbecue zijn ingeslagen en het zwembad is opgeblazen. Ons huis is 'zomerklaar'. Vanochtend werd ik wakker met uitzicht op de zonnestralen die langs mijn gordijnen binnendrongen. Ik rook de geur van de lente. En ik ben nu niet stel op sprong tuinmeubelen aan het boenen. Nee; ik zit met een kop thee op het dakterras. De kids spelen aan mijn voeten. Ze steken rietjes door de rubberen deurmat. Onder de zon stijgt de thermometer tot negentien graden. Dat is ruim tien graden meer dan gisteren! Eindelijk.