Ontdekkingen #2

Ja, als je over de ene helft van de tweeling een blog schrijft, dan volgt er uiteraard een deel twee. Het mannetje kwam twintig minuten na zijn zus, dysmatuur en met gebogen voetjes ter wereld. Zijn voetjes staan inmiddels recht. Van de week was het 's ochtends ijskoud buiten. Ik besloot om toch even met hem een frisse neus te halen. Dik aangekleed en met een tuigje om, liep hij op de stoep. Ik leerde hem om te luisteren op mijn 'wachten' teken. Dus we deden het spelletje 'lopen, stop en wachten'. Toen kwam de bus, lijn 48, aangereden. De kleine man wees driftig en zwaaide. De buschauffeur stopte en nodigde ons voor een ritje door de buurt. We waren de enige passagiers. Hij was er stil van en hij keek zijn ogen uit. Hoe leuk. Even later stapten we weer uit en zwaaiden we de buschauffeur gedag. 'Thuiii' riep hij. Ja, het was te koud om langer buiten te blijven. Binnen ging hij lekker aan de slag met zijn in-en-uitspelletjes. Hij legde in ieder bekertje een servetring en in iedere servetring zette hij een rietje. Ik verbaasde me over zijn nauwkeurigheid en creativiteit. 'Wat zal hij later worden?', dacht ik. Een kunstenaar, piloot, horlogemaker, buschauffeur? Ik vind alles goed, als hij maar passie heeft en geliefd wordt. Voorlopig is dit heerlijke ventje heel erg verknocht aan en verliefd op zijn moeder.