Onamission

Een jaar of tien geleden kocht ik een wekker die de tijd op mijn plafond projecteert. Ideaal zo'n ding want je hoeft slechts omhoog te kijken als je de tijd wilt weten. Door die wekker kreeg ik een gewoonte om, als ik goed en wel in bed lag, te kijken hoe laat het was. En in de afgelopen tien jaar keek ik geregeld precies om eenentwintig minuten over tien naar mijn plafond. Blijkbaar krijgen mijn hersenen doorgaans rond tien uur 's avonds het signaal om naar bed te gaan en blijkbaar lig ik er dan eenentwintig minuten later in. Streberig als ik ben, is het nu een soort van uitdaging geworden om de 'tweeëntwintig-eenentwintig' te scoren. Ik word dan weer rond half zeven 's ochtends wakker. Dat geeft mij dus, om precies te zijn, een totaal van acht uren en negen minuten aan nachtrust. Leve het bioritme!