Mijn Nice #1

Terwijl de geur van het zeewater uit de Middelandse Zee mijn appartement op de vijf etage binnenwaait, straalt de zon haar warmte tot op mijn bed. Wát lékker om zo te ontwaken. Ik open mijn ogen en kijk langs míjn palmboom; de hoogste palmboom van de hele Promenade. Ik vraag me af welk decor ik déze ochtend ga zien. Oranje ochtendgloren? Felgele zonnestralen? Een glinsterende, strakke zee? Kabbelende golfjes? Ik loop naar mijn balkon en zie een lichtblauwe lucht afsteken tegen heftig rode strepen die op drie kilometer een oh zo blauwe zee bereiken. Het wordt een dag die je in Nederland een zomerdag met volle terrassen noemt. En dat in januari. Ik schiet in mijn hardloopkleren, doe de nodige preps en sta binnen dertig minuten buiten. De dag voelt nu al heerlijk. Ik ren langs het pétanqueveld waar de gepensioneerde mannen al actief zijn, dan langs het vliegveld en over de brug 'Napoléon III' waarachter de 120 km lange rivier de Var de bergen inloopt. Daar rek en strek ik. Dan ren ik terug met uitzicht op een gebied waar je prachtig kunt hiken. En daarachter zie je besneeuwde bergtoppen, waar je 's winters op een uurtje rijden kunt skiën. Ik passeer de eerste 'promenerende' mensen. Dat werkwoord heb ik zelf bedacht. Gek dat het niet al bestond. Het zijn vooral ouderen die zich mooi hebben aangekleed en over de Prom flaneren. Ik geniet ervan om te zien hoe verzorgd en vitaal ze erbij lopen. Ze begroeten me met een glimlach. Met tien kilometers in de benen ben ik terug bij mijn appartement. Ik ga naar binnen en verruil mijn hardloopkleding voor zwemkleding. Op mijn slippers vertrek ik weer naar buiten en steek ik de Prom over naar het strand, waar buren zich al hebben verzameld. Ik neem een duik in zee, zwem naar de gele boeien en terug en maak in mijn beste Frans een praatje. Mensen hebben tijd en aandacht. Het is gezellig en ontspannen. We lachen. Het is dan nog geen negen uur. De werkdag moet nog beginnen. Met zo’n omgeving kom ik tijd tekort. Ik wenste een gemoedelijk stadje met van alles wat. En jij, mijn mooie stad, hébt van alles wat. Mijn stad aan de zee is modern en historisch, ongedwongen, betoverend, helblauw en diepgroen. En dat heeft geen enkele andere stad in deze wereld. Het is haast te mooi om waar te zijn. Nice, je bent de stad die bij mij past. Wat fijn dat ik hier aan het zuidelijkste puntje van Europa mag wonen.