Slaaptekort

In het eerste jaar na de geboorte van mijn tweeling was mijn nachtrust ernstig verstoord. Ik sliep twee tot vijf uur per nacht en mijn slaap werd twee keer onderbroken omdat ik moest kolven en voeden. Ik raakte dus nooit in een diepe slaap. En overdag volgden veertien intensieve uren. In gevangenissen wordt continue ontwaken gebruikt als vorm van marteling. Nou wil ik het grootbrengen van mijn kids zeker niet als een martelgang benoemen. Maar ik kan beamen dat chronische vermoeidheid je lichaam in een continue overlevingsmodus stelt en je fysiek verzwakt. Ik heb in die winter meerdere griepjes opgepakt. Ziek of niet, het kolven en het moederschap gingen door. Mijn concentratie had ook een knauw gekregen; als ik niet direct mijn ideeën op mijn actielijstje noteerde, dan herinnerde ik me ze twee minuten later al niet meer. Je zou me kunnen vragen of ik met de tussendoor slaapjes van de kids ook even op bed ben gaan liggen. Maar wanneer ze tegelijk sliepen, kon ik in hetzelfde tempo als waarin ik met de kids bezig was, door om het huis weer op orde te krijgen. En als ze uiteindelijk 's avonds op bed lagen, dan kon ik nog werken. Soms strompelde ik met letterlijk en figuurlijk lede ogen mijn bed in. Om vervolgens weer slechts een paar uurtjes onderbroken nachtrust te kunnen genieten. Gelukkig kan ik zeggen dat ik dat eerste levensjaar van mijn tweeling overleefd heb. En dat mijn opoffering werd beloond. Online word ik in allerlei artikelen bevestigd dat een nacht zonder vocht niet goed is voor baby's en dreumesen. Nog even en ze slapen hele nachten door. De eerste fase is overleefd.