Onamission

Toen ik eens twee opbergbakken met de bewaarsels uit mijn leven tevoorschijn haalde, viel het kwartje. De opbergbakken bevatten allerlei samenvattingen van de communicatie opleiding en van de schrijf- en taalcursussen die ik heb gevolgd, een bundel gedichten die ik in mijn twintiger jaren had geschreven en columns die ik uit de weekendbijlage van de Volkskrant had gescheurd. Plus een krantenknipsel met daarin het gedicht over 'oorlog' dat ik op de lagere school schreef. Het was in de lokale krant geplaatst nadat ik het bij de nagedachtenis aan de Tweede Wereldoorlog in het gemeentehuis had mogen voordragen. De bewaarsels zijn metaforisch voor de rijkdom die ik in mijn leven ervaar.  De rijkdom van het communiceren, het schrijven en het lezen. De rijkdom van het spreken en horen van talen. De rijkdom die ik ervaar van klanken in muziek, in namen en in woorden.  Die rijkdom van het oneindige speelveld van  cijfers en letters  waarin ik me bevind.   Elke dag opnieu...

Op zondagochtend plan ik tegenwoordig niks. De ochtend biedt ruimte voor een slow start; iets wat ik meer en meer kan waarderen, slash: gebruiken. Als vanzelf is er nu een zondagochtendritueel ontstaan. Dat begint met twee kids die aan mijn bed verschijnen om me een goedemorgen te wensen. Puber één loopt vervolgens door naar de woonkamer om te knutselen. Ze is bezig met een scrapbook project met als titel: ' ten things you need to know about me '. Die tien dingen gaan eígenlijk niet over háár, maar over haar favoriete band ' Stray Kids '. De band geeft deze zomer een show in Nederland én we hebben kaartjes.  Puber twee blijft gezellig bij mij op bed hangen. Hij kletst en kletst, over van alles en nog wat. Na een minuut of tien eindigt hij met de vraag; 'wat mag ik doen?'. Meneer is uit op een goed voorstel; anders zal hij mijn slaapkamer niet verlaten. 'Een half uur lezen', bied ik aan. ' One Piece  kijken', antwoordt hij. 'Een half uur lezen...

Gemiddeld lezen Nederlanders  twaalf boeken per jaar . Omdat ik  een passie voor woorden, teksten en verhalen heb, zou je misschien verwachten dat mijn gemiddelde hoger ligt . Maar dat is niet het geval. Ik ben niet zo een boekenwurm. Sterker nog; hoe méér bladzijdes een boek bevat, hoe mínder ik me uitgenodigd voel om het te lezen. Ik houd ook niet van bepaalde genres, als science fiction en thrillers. En een boek met  taal- of constructiefouten of een moeilijke schrijfstijl, is voor mij al bij bladzijde twee einde verhaal.  Het komt dus niet zo vaak voor dat ik een pareltje in handen heb. Maar van de week vond ik er weer één. Een lief, bescheiden boekje, met  de titel: ' Mijn leven met Mozart '. Het is geschreven door Eric-Emmanuel Schmitt. Twee zinnen in de flaptekst raakten me meteen. De eerste zin luidt in afgekorte versie: ' hoe de klanken hem domweg hebben geleerd om gelukkig te zijn '. De tweede zin luidt: ' wederom excelleert Schmitt door zijn...

Wat als je verliest?  Wil dat dan zeggen dat je verloren hebt?  Wat als je uit de juiste motieven handelt?  Wil dat dan zeggen dat je gemotiveerd bent?  Wat als je geen beweegredenen hebt?  Wil dat dan zeggen dat je niet in beweging bent?  Wat als je de controle loslaat?  Wil dat dan zeggen dat je ongecontroleerd bent?  Wat als je uit liefde handelt?  Wil dat dan zeggen dat je geliefd bent?  Wat als je vol overgave in het leven staat?  Wil dat dan zeggen dat je je hebt overgegeven?

Alexander Klöpping  is  één van  Neerlands belangrijkste woordvoerders op het gebied van de wetenschappen. Al sinds 2009 informeert hij ons  over de nieuwste vernuften,  apps,  kanalen en streamingdiensten in de online technologie . Hij maakt veel mensen blij met zijn updates over al die technologische gemakken waarmee we ons tegenwoordig kunnen bedienen.  Een ontwikkeling die hij  recent in een uitzending van Jinek belichtte, is dat twee computerstemmen  samen  de inhoud van een tekst kunnen bespreken. Je kunt dus een tekst transformeren tot een podcast en deze bijvoorbeeld in je auto beluisteren.  Ook vertelde hij  hoe chatGPT een oplossing biedt aan de wachtlijsten bij psychologen. Uit  onderzoek  blijkt namelijk dat men nauwelijks een verschil tussen de antwoorden van chatbots en die van professionele behandelaars bemerkt. Tegelijkertijd stellen critici de  nodige vragen bij deze technologische ontwikkelingen...

Ik vraag je om te tonen,  datgene wat in je leeft.  Dat wat jou in beweging brengt,  of juist de remming geeft.  Ik vraag je te ervaren hetgeen je hart vervult,  omdat daarin het  ware zich aan jou onthult.  Vertel niet de verhalen die zo lang zijn gezegd.  Maar laat je houding spreken, b ewegingen zijn echt.  En geef de informatie,  die jij te lang verdringt.  Ontdek dat in beweging,  jouw ziel de waarheid vindt. (geinspireerd en akkoord bevonden door: Jos Dolstra )

Droom je wel eens weg naar een plek waar je niets hoeft? Alleen al om even uit de werkelijkheid van het 'moeten' te ontsnappen. En je te wanen in de vrijheid van je bestaan. Ik visualiseer mezelf dan op een tropisch eiland .  In een huisje van hout. Met een fijn bed, een bureau, een woonruimte met keuken en een grote veranda met buitendouche. Ik zou verder alleen mijn toiletartikelen, kleding, laptop en internet nodig hebben. Omgeven door zon, zee, strand en natuur, ben ik in mijn puurste zelf. Juist door niets te moeten, kan ik in de flow van het avontuur geraken.  ' Je bent zo rijk als je fantasie', is wat ik mijn kids altijd vertel.  De t eken- en animatiefilms Vaiana, Tarzan en Howl's Moving Castle heb ik eindeloos met hen gekeken. Ik zou ook zo in het avontuur van  Vaiana ,  Jane en  Sophie , tezamen met   Maui ,   Tarzan  en  Howl , kunnen stappen .   Misschien 'moet' ik ook eens een teken- of animatiefilm uitschrijven, beden...

Deze week stond ik in de Jumbo bij de flessenautomaat te wachten tot degene voor me zijn of haar tassen met statiegeldflessen en -blikjes had weggewerkt. Ik dacht: 'dit is best een inbreuk op je privacy'. Je ziet wat iemand drinkt, of zelfs: waar hij of zij verslaafd aan is. Je kunt ook inschatten of iemand chaotisch of georganiseerd is of lekker in zijn vel zit of niet. Toen ikzelf aan de beurt was, werkte ik mijn flessen en blikjes netjes, beheerst en in een snel tempo weg. Ik drukte op de statiegeldbonknop en schonk een glimlach aan de persoon die inmiddels áchter me was aangesloten. Diegene glimlachte terug. Blijkbaar was ik oké bevonden. Enkele dagen later stond ik in een Albert Heijn XL, bij een dubbele flessenautomaat. Een andere klant en ik wilden tegelijk starten met het wegwerken van onze statiegeldflessen.  Ik was benieuwd hoe hij het kunstje van flessenwegwerken beheerste en wat ik uit zijn flessenwegwerkgedrag af kon lezen.   Op dat moment verscheen op beide autom...

Tijdens mijn hbo-opleiding werkte ik met medestudenten voor Veilig Verkeer Nederland een campagne uit, waarin we benadrukten hoe belangrijk het is dat kinderen een fietshelm dragen. We vonden bovendien dat de fietshelm bij kinderen verplicht moest worden gesteld. Ik vraag me, heden te dage, nog steeds af waarom dat nooit is gebeurd. Al toen mijn kids als dreumesen achterop de fiets zaten, deed ik ze een fietshelm op. Toen ze leerden fietsen op hun eerste fietsjes, was dat mét de leukste matchende helmpjes. En bij elke daaropvolgende fiets hebben ze een helm gedragen. Tot nu aan toe. Als inmiddels achtstegroepers nemen ze binnenkort met hun klas deel aan het verkeersexamen. Ze dienen met hun fiets ergens in Amsterdam een route af te leggen. Vandaag gingen we oefenen. Terwijl ik ze hun helm reikte, voelde ik de bui al hangen. "Wáár-om moeten wíj wél een fietshelm dragen en álle ándere kinderen niet?". Ik had willen antwoorden dat het best dom is van álle ándere ouders om hun ki...

Zo nu en dan heb ik een periode dat ik op Netflix of National Geografic in een interessante documentaire of serie beland. Ik heb er weer één: Air Crash Investigations. Het is niet gek dat ik op deze serie aanga want ik sta  behoorlijk ondervindend en onderzoekend in het leven. Ik had zelfs lange tijd de droom  om rechercheur te worden . Elke aflevering neemt je  mee in een simulatie van de vlucht, de crash en  het onderzoek.  Het is fascinerend hoe realistisch en verhalend dat in beeld gebracht wordt. In enkele gevallen  overleven de passagiers de crash door het knappe handelen van de piloten .  Maar in de meeste gevallen ontvouwt zich een worst case scenario. Veelal als gevolg van een technische fout of doordat de piloten niet volgens het boekje handelden.  Het einde van elke aflevering toont hoe vliegmaatschappijen en  vliegtuigbouwers alles in het werk stellen om een dergelijke ramp in het vervolg te voorkomen. De luchtvaartindustrie maakt...