Naar de Maxis
Nu mijn tweeling in een fase zit die bestaat uit een schema van slapen en eten, komt het er kort gezegd op neer dat ik enkel tussen half drie en half vijf de mogelijkheid heb om met ze naar buiten te gaan. Maar; het is al dagenlang ijskoud. Buitenzijn met kleine kids is geen optie en met twee dreumesen kun je met dit winterweer en in deze donkere dagen weinig kanten op. Na een aantal jaren van negen tot vijf voor een baas te hebben gewerkt, riep ik ooit: 'dit nooit méér!'. En nu overvalt me dat gevoel toch weer. Alsof ik in een gevangenis zit. Eén die ik nota bene zelf heb gecreëerd. Om de situatie zeg maar toch nog even te escapen, zet ik stipt om half drie de kids verschoond en gevoed in hun autostoelen en rijd ik naar de Maxis Megastores. Ik hevel ze uit hun autostoelen en zet ze in een winkelwagen. Bij de Albert Heijn XL doe ik wat boodschappen en maak, om de tijd te vullen, een rondje langs de 'non-food' producten bij de Lidl. Via de vijftig cent auto's en de Hema vervolgen we onze weg naar de Burger King voor een klein frietje en omdat de kids daar in het speeltoestel kunnen spelen. Na een half uur gaan de jassen en schoenen weer aan. Het is al donker als we richting de auto lopen. De kids hevel ik terug in hun autostoelen en ik rijd naar huis. Waarschijnlijk is dit de nieuwste dagelijkse routine en ben ik hier morgen weer. Ik kan niet wachten tot ik weer volop buitenuren kan maken en met de kids naar speeltuintjes kan gaan. Ik beloof bij deze; mij zul je een hele zomer lang niet in een Hema, Lidl of burgertent zien.