Wandeling
Wanneer ik geen afspraak of bestemming heb, dan grijp ik mijn kans om te wandelen. Met mijn kids in de kinderwagen. Ik vind het heerlijk om buiten te zijn. Om te genieten van de wandeling, van de buitenlucht en van de omgeving. En wat een voorrecht heb ik, dat ik de voordeur achter me dichtdoe en ik meteen allerlei kades af kan lopen. Soms kies ik willekeurig wat straten en kades zodat ik huizen en woonschepen kan bekijken. Maar mijn ‘rondje Veemkade’, zoals ik dat noem, is mijn favoriete route. Ik start bij de rode voetgangersbrug. Terwijl ik de kinderwagen omhoog duw, snuif ik de geur van het frisse water uit de entrepothaven op en voel ik de wind langs me heen waaien. Een heerlijk begin. Vervolgens wandel ik naar de Veemkade. Ik geniet van het uitzicht over de Ijhaven tot aan de Passenger Terminal. De lengte van wegen en wateren geeft me altijd een vrij gevoel. Dan kan ik turen en van turen ontspan ik. Dat ik ontspan betekent niet dat ik stil ben. Integendeel; ik praat met de kids over alles wat we zien en tegenkomen. Ze maken met hun bijna twee jaar zelf ook al aardige verhalen. Ik geniet van hun fantasierijke ingevingen: de eendjes in de zee moeten slapen en eten, 'toet toet meneer op de fiets, opzij!', de auto mag niet op het vrachtschip staan, de waf waf moet naar thuis toe en lekker douchen en alle auto's van het merk Volvo, Mini en Ford worden opgemerkt. Voor ik het weet ben ik bij de Jan Schaeferbrug; één van de meest magische bruggen van Amsterdam. Vooral 's avonds. De brugverlichting weerkaatst dan de mooie contouren van de brug in het water. Ik duw de kinderwagen ook deze brug op en krijg een tweede gratis opfrisser van de wind en de geur van het water. Links van mij geniet ik van het uitzicht op de cruiseschepen, het Centraal Station en het nog braakliggende stuk grond aan de kop van Java. Een mooi stukje Amsterdam. Meestal stop ik bij de speeltuin van basisschool 'de Kleine Kapitein' zodat de kids kunnen spelen. Wanneer ze genoeg beweging en plezier hebben gehad, nestelen ze zich met een beker roosvicee en een pakje rozijntjes of een rijstwafel weer in hun kinderwagenstoel. En dan kan ik de wandeling vervolgen. Soms loop ik via de tuinen of over de Sumatrakade. Maar meestal kies ik er voor om langs de IJhaven terug te wandelen. Ik zing kinderliedjes en ik laat de kids de laatste woorden van elke zin meezingen. Dat pakken ze op. Zo hebben ze er weer vijf woorden bij geleerd. Ik wandel door tot aan de Levanthaven want bij de jollensteiger geven de kids de restanten van hun rijstwafels aan de eendjes. Dan is het klaar. Op de Verbindingsbrug snuif ik een laatste dosis frisse lucht op. Het rondje is rond. Mijn hoofd schakelt om. Ik denk na over de dingen die ik moet doen als ik thuiskom. Nog een laatste paar straten en ik ben thuis. Ten minste vijf kilometers zitten in de benen en de kids en ik hebben een portie buitenlucht en ontspanning te pakken. Wat bof ik met het Oostelijk Havengebied als woonomgeving. Een wandeling verveelt hier nooit.