Ultieme doel

In Antibes aanschouwde ik vandaag de finish van een zes dagen durende hardloopwedstrijd. De deelnemers renden rondjes over een geestdodend parcours van maximaal vijf kilometer op en rondom de plaatselijke atletiekbaan. Bijna non-stop. De renners gunden zichzelf minimale rust. De winnaar van dit jaar heeft achthonderd kilometer in de benen. Terwijl het gros van de passanten het hardloopevenement niet eens opvalt, zie ik veel emotionele momenten onder de finishers. Soms neem ik me voor dat ik ook aan een dergelijke ultraloop ga deelnemen. Maar ik raak uitgeput als ik niet goed slaap, tijd voor herstel schiet er met mijn dagelijkse bezigheden bij in en ik weet dat een dergelijke loop niet goed voor mijn lichaam zal zijn. Ik ben dankbaar voor mijn snelle tijden op de vijf, tien en halve. Die marathon volgt. En uiteindelijk is het wandelen van de GR5 mijn uliteme droom. Of doel?